نوآوری به عنوان منبعی برای مزیت رقابتی یک شرکت و محرکی برای توسعه اقتصادی شناخته می‌شود. نوآوری نتیجه برخی از انواع ورودی است، دانش از مهمترین انواع آن است. در شرکت ها و صنایع ، دانش می تواند به صورت داخلی توسعه یابد. با این حال، این دانش می تواند از منابع خارجی نیز حاصل شود، دانشگاه ها یکی از منابع دانش مورد استفاده صنایع در نوآوری هستند و این امر همکاری دانشگاه وصنعت را به ابزاری مهم تبدیل می کنند. به طور خاص، همکاری دانشگاه وصنعت می تواند از طریق تبادل فناوری، نوآوری را ارتقا دهد و همچنین به اقتصاد منطقه ای یا ملی کمک کند و بر مبنای دانش، تغییرات اقتصادی را ایجاد کند.
از منظر صنعت ، همکاری دانشگاه وصنعت یک استراتژی مهم است، زیرا از طریق این همکاری می توان هزینه ها و ریسک ها را تقسیم کرد . به عنوان مثال، از این طریق می توان تعداد بیشتری از پروژه های تحقیق و توسعه را تسهیل کرد. علاوه بر این، همکاری دانشگاه وصنعت می‌تواند راه حل هایی برای مشکلات خاص ایجاد کند، ظرفیت فناوری و اقتصادی شرکت ها را برای رقابت شرکت ها افزایش دهد و همچنین فناوری دانشگاه را برای سود مالی را تجاری کند.
