نوآوری فرآیندی است که در آن فرصت‌ها به ابزارهای کاربردی تبدیل می‌شوند. اجرای مؤثر نوآوری‌ها مترادف با توسعه مزیت‌های رقابتی پایدار و درنتیجه تقویت عملکرد سازمانی است.
پروژه‌های نوآورانه اغلب به دلیل ویژگی‌های ذاتی، عدم قطعیت و عدم تقارن اطلاعاتی شکست می‌خورند. شرکت‌ها ویژگی‌های متمایزی دارند که آنها را از یکدیگر متمایز می‌کند، بنابراین برخی از شرکت‌ها نسبت به سایر شرکت‌ها نسبت به شکست مقاوم‌تر هستند؛ بااین‌حال، تحقیقات تأکید می‌کنند که شکست می‌تواند نقش مثبتی در فعالیت‌های سازمان ایفا کند. مشکلاتی که شرکت‌ها در مواجهه با فشارهای خارجی تجربه می‌کنند در نهایت توجه این شرکت‌ها را بر ناتوانی آنها در برآوردن نیازهای بازار متمرکز می‌کند و درنتیجه باعث می‌شود که سازمان‌ها فرآیندهای جدید و نوآورانه‌ای را آغاز کنند. پروژه‌های شکست‌خورده در تحریک فعالیت‌های نوآورانه در سازمان نقش دارند. نوآوری‌های ناشی از محیط‌های آشفته یا موقعیت‌های نامطلوب منجر به فرآیندی می‌شوند که در آن شرکت‌ها می‌آموزند که تنها راه پاسخگویی به چالش‌ها و شکست‌های بازار، خلاقیت و نوآوری است. لذا یادگیری از شکست‌ها در ایجاد نوآوری مهم می‌باشد.
