نوآوری پایدار در اصل ارائه تکنولوژی، خدمت یا ترکیب جدیدی است که علاوه بر اینکه نیازها را برآورده ساخته و ارزش برای مشتریان و کسب و کار ایجاد نماید آسیب رسانی به محیط را به حداقل ممکن برساند . در واقع نوآوری پایدار، نوعی از نوآوری است که اهداف اجتماعی شامل سلامت انسان، حقوق سهامداران و عدالت زیست محیطی را تأمین نماید. چندین عامل مهم باعث توجه به این موضوع گردیده است.
اول آنکه جهان با میزان قابل ملاحظه ای ازچالش های بلند مدت از جمله تغییرات اقلیمی، پیری جمعیت، بیابان زایی، کمبود منابع آب، آلودگی، کمیابی وکمبود منابع و مواد اولیه مواجه شده است.
دوم آنکه دراقتصاد بین المللی قوانین رقابت باز تعریف شده اند. خط مشی هایی که به صورت سنتی رقابت پذیری بین المللی را دیکته می کردند به سرعت درحال تغییر هستند. تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد که تمامی رویکردهای پیشینیان برای حمایت از محیط زیست منجر به نادیده گرفتن یا حذف برخی از فعالیت های اقتصادی شده و تکنیکهای پاکسازی انتهای فرآیند نیز بسیار گران بوده و از آنجایی که بسیاری از این راهکارهای حفظ محیط زیست توجه چندانی به بهره وری نداشته، لذا تاثیر مثبت قابل توجهی بر محیط نداشته است. اقتصادهای پیشرو وتازه واردها به بازارهای جهانی (به طورمثال برزیل،روسیه، هند،چین وکره جنوبی) نه تنها بر راهکارهای رقابت در کاهش هزینه تسلط یافته اند بلکه همچنین دربخش های سنتی ونیز بخش های مرتبط با تکنولوژی سطح بالا، نوآورشده اند شرکت ها و مناطق درصدد برآمده اند تا با متفاوت ساختن خودازطریق نوآوری، به رهبران درعرصه تجارت جهانی تبدیل شوند.
سوم آنکه بحران مالی که ازسال 2008 آغازشد تا حد زیادی این موضوع را نشان داد که چگونه تفکرهای سودآوری کوتاه مدت واستراتژهای مرتبط با آن وخط مشی ها وعملکرد افراد وشرکتها در این راستا می تواند سبب بروزبحران های جهانی اقتصادی، اکولوژیک واخلاقی گردد. بررسی رابطه میان نوآوری پایدار وعملکرد اقتصادی در سال های اخیرافزایش قابل توجهی داشته است.
